Παρίσι

Παρίσι


Γεωγραφική Θέση

"Το Παρίσι είναι κτισμένο στο κέντρο του λεκανοπεδίου του Παρισιού, κατά μέσο όρο 65 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας. Η πόλη του Παρισιού περιβάλλεται από μεγάλα δάση, τα οποία προσφέρουν ανάσα δροσιάς και ανάπαυσης στους Παριζιάνους. Η έκταση της πόλης φτάνει τα 105,4 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ ολόκληρη η μητροπολιτική περιοχή ξεπερνά τα 14.518 τετραγωνικά χιλιόμετρα."

Κλίμα

Το κλίμα του Παρισιού είναι εύκρατο μεσογειακό, δηλαδή έχει ήπιους, υγρούς χειμώνες, θερμά, ξηρά καλοκαίρια και αρκετές βροχοπτώσεις, και επηρεάζεται από το ρεύμα του Βορείου Ατλαντικού.[19]Οι θερμοκρασίες γενικά κυμαίνονται από 15 έως 25 βαθμούς Κελσίου, και επικρατεί αρκετή ηλιοφάνεια σε όλη τη διάρκεια του χρόνου.[20] Κάθε έτος ωστόσο, υπάρχουν ημέρες όπου η θερμοκρασία ανεβαίνει πάνω από τους 32 βαθμούς, ενώ το 2003, κατά το γενικότερο φαινόμενο του καύσωνα που εμφανίστηκε στην κεντρική Ευρώπη, η θερμοκρασία υπερέβη τους 30 βαθμούς συνεχόμενα για αρκετές εβδομάδες και προσέγγισε και τους 40 για λίγες ημέρες.[21]

Κατά μέσο όρο η άνοιξη και το φθινόπωρο έχουν ήπιες θερμοκρασίες, ωστόσο εμφανίζονται και περίοδοι όπου ο καιρός θερμαίνει ή ψυχραίνει απότομα.[22] Κατά τον χειμώνα η ηλιοφάνεια εμφανίζεται κατά αραιά διαστήματα, αλλά γενικά οι θερμοκρασίες διατηρούνται πάνω από τους 7 βαθμούς.[23] Εμφανίζεται χιονόπτωση κάθε έτος, ωστόσο σπανίως είναι αρκετή ώστε να προκαλέσει στρώσεις χιονιού.[24]

Η μεγαλύτερη καταγεγραμμένη θερμοκρασία στην πόλη ήταν 40,4 βαθμοί στις 28 Ιουλίου του 1947, και η χαμηλότερη -23,9 στις 10 Δεκεμβρίου του 1879.[25]

Τα επίπεδα βροχόπτωσης κυμαίνονται στα 652 χιλιοστά, και υπάρχουν ελαφρές βροχοπτώσεις καθ'όλο το έτος, χωρίς να λείπουν και οι απότομες έντονες βροχοπτώσεις.

Ιστορία

Η πόλη του Παρισιού εξελίχθηκε από έναν κελτικό οικισμό, στα μέσα του 3ου αιώνα προ Χριστού πάνω στο νησί που βρίσκεται το σημερινό κέντρο της μεγαλούπολης, στον ποταμό Σηκουάνα. Το 52 π.Χ ο οικισμός κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους. Τότε το Παρίσι ονομαζόταν Λουτέτια. Κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ο οικισμός μεγάλωσε σημαντικά και επεκτάθηκε και στην αριστερή όχθη του ποταμού Σηκουάνα. Εκεί δημιουργήθηκαν αμφιθέατρο, λουτρά και ένας χώρος συγκέντρωσης (Forum). Η πρώτη φορά που αναφέρεται στην ιστορία η πόλη των Παρισίων είναι από τον Ιούλιο Καίσαρα, στο έργο του Απομνημονεύματα περί του Γαλατικού πολέμου. Εκεί την αναφέρει ως Λουτετία και τη φυλή που κατοικεί εκεί, ως Παρίσιους.

Τον 3ο αιώνα μ.Χ μερικοί ιεραπόστολοι έφεραν τον χριστιανισμό για πρώτη φορά στο Παρίσι. Ο άγιος Διονύσιος (Σαιν Ντενί) του Παρισιού έγινε, το 250 μ.Χ, ο πρώτος επίσκοπος του Παρισιού. Αργότερα, όμως, κατά τη διάρκεια των διωγμών του αυτοκράτορα Δεκίου, αποκεφαλίστηκε στον λόφο της Μονμάρτρης. Στο μέρος όπου ετάφη ιδρύθηκε, τον 7ο αιώνα, η Βασιλική του Αγίου Διονυσίου (Saint Denis), η οποία χρησίμευε από τότε ως χώρος ταφής των Γάλλων βασιλέων. Το 360 η πόλη μετονομάστηκε οριστικά σε Παρίσι. Το 486 η ρωμαϊκή κυριαρχία έλαβε τέλος στο Παρίσι και στη Βόρεια Γαλλία, καθώς τα στρατεύματα των Μεροβιγγείων κατέλαβαν την πόλη. Ο βασιλιάς Χλωδοβίκος (Κλόβις Α΄) έγινε, το 481, ο πρώτος βασιλιάς του Φραγκικού βασιλείου.

Μεσαίωνας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 508 το Παρίσι έγινε πρωτεύουσα του κράτους των Φράγκων. Το 586 μια μεγάλη πυρκαγιά κατέστρεψε την πόλη ολοσχερώς. Ο πολύ σκληρός χειμώνας 763/764 - ο ποταμός Σηκουάνας πάγωσε ως τον πυθμένα - ήταν η αιτία του λιμού στο Παρίσι, ενώ πολλοί άνθρωποι πέθαναν από το κρύο. Η πόλη έχασε τη σημασία της και, το 794, ο Κάρολος ο Μέγας έκανε το Άαχεν πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας. Τον 9ο αιώνα το Παρίσι δέχτηκε αλλεπάλληλες επιθέσεις των Βίκινγκς. Παρ' όλες τις πολύμηνες επιθέσεις των Βίκινγκς, και μετά από σκληρές μάχες και πολλά θύματα, και, αφού μεγάλο μέρος της πόλης είχε καεί, οι Βίκινγκς δεν ξαναεπιτέθηκαν στο Παρίσι. Το 987 ο Ούγος των Καπετιδών (Ούγος Καπέτος) έγινε βασιλιάς, έκανε το Παρίσι πρωτεύουσα της Γαλλίας και ίδρυσε τη δυναστεία των Καπετιδών που διήρκεσε μέχρι το 1328.

Το 1163 άρχισε η οικοδόμηση της Παναγίας των Παρισίων και γύρω από την πόλη κατασκευάστηκαν προστατευτικά τείχη. Το 1181 έγινε η πρώτη δημόσια αγορά. Κατά τη διάρκεια του 13ου αιώνα υπήρξαν πολλές φυσικές καταστροφές στο Παρίσι, όπως παγωνιές και πλημμύρες. Το 1210 άρχισε να χτίζεται και το Λούβρο. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα το Παρίσι ήταν χωρισμένο στη δεξιά όχθη, όπου κυριαρχούσε η πολιτική, η οικονομία και η θρησκεία, και στην αριστερή όχθη (rive gauche), όπου κυριαρχούσε το προπύργιο των διανοούμενων. Εκεί ιδρύθηκε, το 1257, το Πανεπιστήμιο της Σορβόνης.

Μεταρρύθμιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις αρχές του 16ου αιώνα πέθαναν πολλοί κάτοικοι της πόλης από χολέρα και άλλες μολυσματικές ασθένειες. Κάτω από τη βασιλεία του Φραγκίσκου Α΄ (1514-1547) αναπτύχθηκε η τέχνη και ο πολιτισμός. Αγόρασε πολλά έργα τέχνης του Τιτσιάνο, του Μιχαήλ Αγγέλου και του Ραφαήλ, θέτοντας τις βάσεις για τη βασιλική συλλογή πινάκων ζωγραφικής. Επίσης προεξέτεινε το Ανάκτορο Φονταινεμπλώ (τότε ήταν φρούριο), ίδρυσε το Κολλέγιο της Γαλλίας (Collège de France), ένα πανεπιστήμιο το οποίο υπάρχει μέχρι σήμερα, και εκεί διδάσκονταν Ελληνικά, Λατινικά και Εβραϊκά.

Κατά τη διάρκεια των πολέμων των Ουγενότων από το 1562 μέχρι το 1598 το Παρίσι έμεινε σε καθολική ιδιοκτησία. Κατά τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, 24 Αυγούστου 1572, δολοφονήθηκαν 3000 με 10000 Ουγενότοι στο Παρίσι. Το 1598 με το Έδικτο της Νάντης οι πόλεμοι των Ουγενότων τερματίστηκαν.

Υπό τον Λουδοβίκο ΙΓ΄ η οικονομία της πόλης άρχισε να βελτιώνεται. Ίδρυσε τρία τμήματα του Παρισιού, τα οποία υπάρχουν ως σήμερα. Το Ανάκτορο του Λουξεμβούργου (Palais de Luxembοurg) και το Βασιλικό Ανάκτορο (Palais Royal) χτίστηκαν εκείνη την περίοδο. Το βασιλικό τυπογραφείο (1620), ο Βοτανικός Κήπος (1626) και η Γαλλική Ακαδημία (1635) ενδυνάμωσαν την πολιτιστική σημασία της πρωτεύουσας.

Σύγχρονο Παρίσι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια του 19ου και 20ού αιώνα, το Παρίσι φιλοξένησε συχνά την Παγκόσμια Έκθεση, που σημαδεύει έντονα την πρωτεύουσα. Ο Πύργος του Άιφελ εγκαινιάστηκε για την Έκθεση του 1889 (εκατό χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης), το μετρό γι' αυτή του 1900. Ο γερμανικός στρατός κατέλαβε το Παρίσι κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου από το 1940 έως το 1944. Στις 25 Αυγούστου 1944 η άφιξη του δεύτερου τάγματος τεθωρακισμένων του στρατηγού Λεκλέρ σήμανε και το τέλος της κατάληψης της πρωτεύουσας, χωρίς να σημειωθούν παραπάνω ζημιές, καθώς ο στρατηγός Ντίτριχ φον Χόλτιτς (Dietrich von Choltitz), Στρατιωτικός Διοικητής της πόλης, δεν υπάκουσε στις διαταγές του Χίτλερ, που απαιτούσε την καταστροφή του Παρισιού.[8]

Πανοραμική θέα του σύγχρονου Παρισιού από τον πύργο του Άιφελ, και σε σύνθετη φωτογραφία 360 μοιρών

Το Παρίσι οργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1900 και του 1924. Ήταν, επίσης, υποψήφια πόλη το 1992, το 2008 και για τους Αγώνες του 2012, που κερδήθηκαν τελικά από τις πόλεις της Βαρκελώνης, του Πεκίνου και του Λονδίνου αντίστοιχα. Τελικά το Παρίσι ανέλαβε να διοργανώσει τους θερινούς Ολυμπιακούς αγώνες του 2024.

Στις 13 Νοεμβρίου 2015 η πόλη δέχτηκε τρομοκρατικές επιθέσεις από βομβιστές του Ισλαμικού Κράτους.[9]

Σημαντικά αξιοθέατα

1. Παρακολουθήστε τα φώτα του Πύργου του Άιφελ από το Parc du Champ de Mars

Το να ανεβείτε με το ασανσέρ στον Πύργο του Άιφελ θα σας κοστίσει λίγο παραπάνω. Για αυτό μπορείτε να παρακολουθήσετε το σόου από τα φώτα του Πύργου που αναβοσβήνουν το βράδυ από το πάρκο από το πάρκο Champ de Mars. Το Parc du Champ de Mars έχει γρασίδια και περιποιημένα παρτέρια, ιδανικά για να στρώσετε μια κουβέρτα ή ένα τραπεζομάντιλο και να κάνετε βραδινό πικνίκ με κρασί και τοπικές λιχουδιές.

2. Μπείτε στην Basilique du Sacré-Coeur

Η Βασιλική της Σακρέ-Κερ της Μονμάρτρης, αναφέρεται και ως Βασιλική της Ιερής Καρδιάς, βρίσκεται στο 18ο διαμέρισμα του Παρισιού και αποτελεί ένα από τα ορόσημα της πόλης. Το εσωτερικό είναι διακοσμημένο με χρυσά μωσαϊκά και βιτρώ. Για να ανεβείτε στον τρούλο υπάρχει χρέωση, αλλά η είσοδος στη βασιλική είναι δωρεάν. Είναι εξαιρετικό μέρος και για νυχτερινή επίσκεψη, καθώς φωτίζεται από προβολείς και μεταμορφώνεται σε ένα άκρως ρομαντικό τοπίο.

3. Επισκεφθείτε τα Μουσεία της Πόλης 

Στο Παρίσι υπάρχουν πολλά μουσεία που προσφέρουν δωρεάν είσοδο όλο χρόνο. Πρόκειται για τα Μουσεία της Πόλης, τα οποία έχουν ένα εθνόσημο στην πόρτα τους που υποδηλώνει ότι η είσοδος είναι δωρεάν. Μπορείτε να δείτε εδώ τη λίστα με τα μουσεία που είναι δωρεάν όλο το χρόνο.

Αν είστε κάτω των 26 ετών ορισμένα μουσεία, όπως το Λούβρο (για κατοίκους χωρών του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου), το Conciergerie και το Sainte Chapelle έχουν δωρεάν είσοδο. Όπως επίσης, δωρεάν είναι η είσοδος σε όλα τα μουσεία την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα.

4. Περιπλανηθείτε στην Marché aux Puces de St-Ouen (υπαίθρια αγορά)

Η υπαίθρια αγορά της Σαιντ-Ουέν είναι ένας καλός τρόπος για να ρίξετε μια ματιά στα αντικείμενα τέχνης του Παρισιού. Εκεί θα δείτε πράγματα που δεν χρειάζεται να αγοράσετε – και δεν θα θέλετε μόλις δείτε τις τιμές τους – απλά να θαυμάσετε, όπως αντίκες, χαλιά από δέρμα αρκούδας, ταπετσαρίες. Για να φτάσετε στην αγορά θα πρέπει να κατεβείτε από το μετρό στο Porte de Clignancourt (γραμμή 4) και να συνεχίσετε κάτω από τη γέφυρα.

5. Κάντε βόλτα στο Κοιμητήριο Περ Λασαίζ (Cimetière du Père Lachaise)

Το Cimetière du Père Lachaise είναι ίσως το πιο στοιχειωμένο σημείο στο Παρίσι, με τα δέντρα και τα κοράκια να κάνουν το τοπίο λίγο μακάβρια ατμοσφαιρικό. Αλλά εκεί θα νιώσετε τα φαντάσματα των σπουδαίων Προυστ, Μπαλζάκ, Oscar Wilde και Edith Piaf να πλανώνται γύρω σας. Σε αυτό το αρχαίο νεκροταφείο βρίσκεται και ο τάφος του Τζιμ Μόρισον, ο οποίος είναι περιφραγμένος για προστασία από τους αιώνιους φαν του. Για να φτάσετε εκεί αρκεί να βγείτε από το μετρό στο σταθμό Père Lachaise (γραμμή 2) ή Gambetta (γραμμή 3).

6. Επισκεφθείτε το Κοιμητήριο της Μονμάρτρης (Cimetiere de Montmartre)

Και αν βρείτε ενδιαφέρον το Κοιμητήριο Περ Λασαίζ, μπορείτε να επισκεφθείτε και το Κοιμητήριο της Μονμάρτης, το οποίο χρονολογείται από το 1798 και είναι το μέρος ανάπαυσης των Alexandre Dumas και Edgar Degas.

7. Περπατήστε κατά μήκος του Σηκουάνα από τον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας των Παρισίων

Αν και ο Καθεδρικός Ναός της Παναγίας των Παρισίων είναι κλειστός, λόγω της πυρκαγιάς που υπέστη το 2019, πρέπει να δείτε αυτό το θαύμα και μόνο εξωτερικά. Κάνοντας μια βόλτα κατά μήκος του ποταμού Σηκουάνα μπορείτε να απολαύσετε το εξωτερικό μέρος της Παναγίας των Παρισίων για να θαυμάσετε το μεγαλειώδες εξωτερικό του, με τους δύο ανθεκτικούς πύργους και τα ιπτάμενα στηρίγματα.

8. Εξερευνήστε την Αρένα της Λουτέτιας (Arènes de Lutèce)

Η Αρένα της Λουτέτιας κατασκευάστηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ. και βρίσκεται στο 5ο διαμέρισμα του Παρισίου. Στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε τόσο για θεατρικές παραστάσεις όσο και για μονομαχίες και είχε χωρητικότητα 17.000 ατόμων. Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ρωμαϊκά μνημεία στην πόλη και η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

9. Περπατήστε στη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων

Η λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων είναι ένας από τους πιο διάσημους δρόμους στο Παρίσι. Εκεί βρίσκονται τα πολυτελή καταστήματα και ξενοδοχεία της πόλης και εκτείνεται από την Αψίδα του Θριάμβου μέχρι την Place de la Concorde. Η Λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων είναι το πιο εντυπωσιακά στολισμένο μέρος στο Παρίσι τα Χριστούγεννα. Επίσης είναι πιθανό να πετύχετε διάσημους που κάνουν τα ψώνια τους και είναι ένα από τα πιο φωτογραφημένα σημεία στην πόλη. Άρα πάρτε την φωτογραφική σας και τρέξτε!

10. Δείτε τον Κήπο του Λουξεμβούργου (Le Jardin du Luxembourg)

Ο Κήπος του Λουξεμβούργου είναι ένας δημόσιος κήπος που βρίσκεται στο 6ο διαμέρισμα του Παρισιού. Στην έκταση του κήπου υπάρχουν χώροι για περίπατο, παρτέρια με λουλούδια, γλυπτά και σιντριβάνια. Είναι αγαπημένο μέρος συνάντησης τόσο για τους Παριζιάνους όσο και για τους επισκέπτες. Αν ο καιρός το επιτρέπει μπορείτε να περάσετε εκεί στιγμές χαλάρωσης κάνοντας πικνίκ. Όπως όλα τα πάρκα η είσοδος είναι δωρεάν, απλά υπάρχει ωράριο ανοίγματος και κλεισίματος, οπότε σιγουρευτείτε για τις ώρες καθώς αλλάζουν κάθε εποχή.

Σημαντικά Γεγονότα

Τα γεγονότα της Κομμούνας του Παρισιού δεν μπορούν να ξεχωριστούν από τα γεγονότα του γαλλο-πρωσικού πολέμου του 1870-71. Αλλωστε, ο πόλεμος αυτός είχε αποτελέσματα, ίσως όχι λιγότερο σημαντικά από την Κομμούνα.

Ο γαλλο-πρωσικός πόλεμος του 1870-'71 υπήρξε το αποτέλεσμα των γαλλικών ανησυχιών απέναντι στις προσπάθειες ένωσης της Γερμανίας, αλλά και συγκεκριμένων ενεργειών για την παρεμπόδισή της. Μια από τις γαλλικές ενέργειες που ώθησαν περισσότερο τα πράγματα προς τη σύγκρουση ήταν η ενίσχυση από τον Αυτοκράτορα της Γαλλίας Ναπολέοντα τον 3ο (τον επιλεγόμενο «Μικρό») των χωριστικών διαθέσεων που υπήρχαν στα νοτιογερμανικά κρατίδια.

Η προσπάθεια ενοποίησης της Γερμανίας είναι η έκφραση της γρήγορης οικονομικής ανόδου των διαφόρων γερμανικών κρατών με επίκεντρο την Πρωσία. Παρά τη νίκη της αντεπανάστασης το 1848, η πορεία αυτή όχι μόνο δεν ανακόπτεται αλλά επιταχύνεται. Η αστική τάξη, αποκλεισμένη από τις κρατικές υποθέσεις, έπεσε «με τα μούτρα» στις επιχειρήσεις. Τα αποτελέσματα δεν αργούν να φανούν.

Στο άρθρο του στην εφημερίδα «New York Daily Tribune» της 1.2.1859, ο Κ. Μαρξ γράφει:

«Οποιος είδε το Βερολίνο εδώ και 10 χρόνια, δε θα το αναγνώριζε σήμερα. Ηταν τόπος αδεξίων και χοντροκομμένων στρατιωτικών παρελάσεων και τώρα έχει γίνει το ολοζώντανο κέντρο της γερμανικής βιομηχανίας μηχανοκατασκευών. Διασχίζοντας τη ρηνανική Πρωσία και τη Βεστφαλία, νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο Lancashire ή στο Yorkshire».


Οι γυναίκες μάχονται στα οδοφράγματα τηε πλατείας Blanche
Στον πολιτικό τομέα, η ενοποίηση της «Γερμανίας» (ανύπαρκτη ακόμη επίσημα) προωθείται με τη δημιουργία του «Βορειογερμανικού Συνδέσμου» (1867) και άλλων ανάλογων ενώσεων.

Σε σχέση με τη Γαλλία, η οικονομική πορεία της Γερμανίας παρουσιάζει τις εξής ιδιομορφίες:

α) Είναι πολύ γρήγορη. Ας πάρουμε την εξόρυξη κάρβουνου που αποτελεί τομέα - κλειδί για τον 19ο αιώνα. Η παραγωγή της Γερμανίας περνά από τα 12.000.000 τόνους το 1860 στα 26.000.000 το 1870, ενώ της Γαλλίας, τον ίδιο χρόνο δεν ξεπερνούσε τα 10.000.000.

β) Είναι πολύ πιο προσανατολισμένη προς μία «παραγωγική» και «βιομηχανική» κατεύθυνση. Η πρώτη ατμομηχανή στη Γερμανία κατασκευάζεται - με αρκετή καθυστέρηση - το 1841 από την εταιρία Borsig που εδρεύει στο Βερολίνο (και που εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα στο δυτικό τμήμα της πόλης). Το 1871, όμως, η Γερμανία διαθέτει ήδη περισσότερες ατμομηχανές από τη Γαλλία.

Ο γαλλοπρωσικός πόλεμος

Η αντίθεση ανάμεσα στις δύο χώρες οξύνεται, καθώς η Γαλλία βλέπει, από τη μια μεριά, έναν επικίνδυνο εμπορικό ανταγωνιστή και, από την άλλη, έναν κίνδυνο στα ανατολικά σύνορά της.

Τα πράγματα φτάνουν ως την κήρυξη πολέμου στις 2 Αυγούστου 1870 και εξελίσσονται στον στρατιωτικό τομέα με μεγάλη ταχύτητα. Από τις 4 Αυγούστου κιόλας, τα γαλλικά στρατεύματα κατατροπώνονται στο Wissenburg. Στις 18 Αυγούστου, ο βασικός όγκος του γαλλικού στρατού πολιορκείται στο Metz. Στις 27 Αυγούστου - 1 Σεπτέμβρη η στρατιά του Μακ - Μαόν πολιορκείται στο Sedan. Στις 2 Σεπτέμβρη, και ενώ η συντριπτική ήττα είναι ολοφάνερη, η στρατιά συνθηκολογεί με διαταγή του Αυτοκράτορα. Ανάμεσα στους αιχμαλώτους συγκαταλέγονται 40 στρατηγοί, 4.000 αξιωματικοί, 84.000 άνδρες καθώς και ο ίδιος ο Αυτοκράτορας Ναπολέων ο 3ος. Ανεμπόδιστα, οι Γερμανοί φτάνουν μπροστά στο Παρίσι στις 19 Σεπτέμβρη και το πολιορκούν, κυρίως από το Βορρά και την Ανατολή.

Η οριστική ειρήνη υπογράφτηκε στη Φραγκφούρτη στις 10 Μάη 1871. Οι βασικοί της όροι ήταν οι εξής:

  • Η Γαλλία εκχωρεί στη Γερμανία το ένα πέμπτο της Λωρραίνης με το Metz και όλη την Αλσατία εκτός από το Belfort και την περιοχή του.
  • Η Γαλλία υποχρεώνεται να καταβάλει στη Γερμανία πολεμική αποζημίωση 5.000.000.000 φράγκων.
  • Ο γερμανικός στρατός θα παραμείνει σε ορισμένα γαλλικά εδάφη ως την πλήρη εξόφληση των πολεμικών αποζημιώσεων. Τα γερμανικά στρατεύματα έφυγαν στις 13 Σεπτέμβρη 1873, με την καταβολή της τελευταίας δόσης των αποζημιώσεων.

Στις 18 Γενάρη του 1871, στην Αίθουσα των Κατόπτρων των Βερσαλλιών, που έχουν καταλάβει τα γερμανικά στρατεύματα, ο βασιλιάς της Πρωσίας Γουλιέλμος ανακηρύχτηκε διά βοής σε «Αυτοκράτορα της Γερμανίας» (Kaiser). Αυτό υπήρξε η ληξιαρχική πράξη γέννησης της Γερμανίας σαν ενιαίου (με την πολιτική έννοια) κράτους.

Η εξέλιξη αυτή είχε διπλό και αντιφατικό χαρακτήρα.

  • Από τη μια μεριά, προώθησε τη λύση του εθνικού προβλήματος, δημιουργώντας την ενιαία Γερμανία, στόχο του επαναστατικού - δημοκρατικού κινήματος.
  • Από την άλλη, η δημιουργία της ενιαίας Γερμανίας έγινε πάνω στη βάση όχι της επανάστασης αλλά του συμβιβασμού ανάμεσα στις κορυφές του βιομηχανικού, του τραπεζικού και του εμπορικού κεφαλαίου, τους μεγάλους γαιοκτήμονες των ανατολικών περιοχών και τη μοναρχία, επικεφαλής της πολιτικοστρατιωτικής υπαλληλικής αριστοκρατίας, όπου η αποφασιστική επιρροή ανήκει στον τελευταίο παράγοντα. Δημιουργήθηκε «ένας στρατιωτικός δεσποτισμός, στολισμένος με κοινοβουλευτικά μπιχλιμπίδια, μείγμα φεουδαρχικής ιδιοκτησίας και αστικής επίδρασης, με γραφειοκρατική θωράκιση και αστυνομική υποστήριξη», όπως γράφει ο Κ. Μαρξ, ο οποίος ήταν - ας μην το ξεχνάμε - Γερμανός.

Στην Κ. Ευρώπη δημιουργήθηκε μια νέα δύναμη 41.000.000 κατοίκων. Τα αποτελέσματα του πολέμου 1870 - 71 τη δυνάμωσαν ακόμα παραπέρα. Οι πολεμικές αποζημιώσεις της Γαλλίας επιτρέπουν μια απότομη οικονομική άνοδο. Ανάμεσα στο 1870 και το 1873, η παραγωγή χυτοσιδήρου αυξάνεται κατά 50%, ενώ το μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών περνά από 18.000 χλμ (1870) σε πάνω από 33.000 (1879). Το νέο κράτος μετατρέπεται ταχύτατα σε μεγάλη ιμπεριαλιστική δύναμη. Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού έχει ξεπεράσει και τη Μεγάλη Βρετανία και μετατρέπεται, μαζί με τις ΗΠΑ, στον πιο δυναμικό πόλο ανάπτυξης του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος.

Ετσι, βλέπουμε ότι πολλά από τα σπέρματα του 1ου Παγκόσμιου Πολέμου βρίσκονται ήδη στην «πρώτη αναμέτρηση» του 1870 -'71.

ΤΟ ξέσπασμα της αντιπολίτευσης στο Ναπολέοντα

Η είδηση της συνθηκολόγησης του Sedan γίνεται γνωστή στο Παρίσι την ίδια μέρα (2 Σεπτέμβρη) και προκαλεί μεγάλο αναβρασμό. Η αντιπολίτευση ενάντια στον Ναπολέοντα τον 3ο, έντονη από καιρό, ξεσπά. Το νομοθετικό σώμα του Παρισιού συνέρχεται επειγόντως και παίρνει πολλές ριζικές αποφάσεις. Οι πιο σημαντικές είναι οι εξής:

α) Κατάργηση της μοναρχίας και εγκαθίδρυση της δημοκρατίας (4 Σεπτέμβρη).

β) Δημιουργία κυβέρνησης «Εθνικής Αμυνας».

γ) Δημιουργία Εθνοφρουράς για την υπεράσπιση της πόλης από τον κίνδυνο άμεσης κατάληψης που φαίνεται πια καθαρά.

Η κυβέρνηση βρίσκεται βασικά κάτω από την καθοδήγηση αστών οπαδών του ρεπουμπλικανικού καθεστώτος (L. Gambetta, Jules Ferry, J. Favre κλπ.). Η Εθνοφρουρά αποτελείται βασικά από ένοπλους εργάτες και μικροαστούς.

Με την εμφάνιση των Πρώσων (19 Σεπτέμβρη) αρχίζει η πολιορκία της πόλης. Καθώς ο καιρός περνά και οι στερήσεις δυναμώνουν, στις γραμμές των υπερασπιστών της πόλης εμφανίζονται σοβαρές διαμάχες. Η αστική τάξη, στο Παρίσι και όλη τη Γαλλία, ζητά μια άμεση ειρήνη με τους Πρώσους, όποιοι και αν είναι οι όροι. Αντίθετα, οι εργάτες και οι «αριστεροί» μικροαστοί του Παρισιού ζητούν συνέχιση της αντίστασης, δηλαδή για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο της εποχής μας, τάσσονται υπέρ του λαϊκού πολέμου μέχρις εσχάτων. Σε όλη τη Γαλλία, όπου οι Γερμανοί αποφεύγουν να επεκταθούν, παρουσιάζεται μια γενική κινητοποίηση των αντιδραστικών δυνάμεων, εμφανίζεται, μάλιστα, ένα πλατύτατο μοναρχικό ρεύμα. Η κατάσταση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα, ανάμεσα στα άλλα, την παράλυση σε μεγάλο βαθμό των αμυντικών προσπαθειών.

Στις 28 Γενάρη 1871, η κυβέρνηση Εθνικής Αμυνας υπογράφει ανακωχή με τους Γερμανούς. Η ανακωχή αυτή δεν είναι τίποτε άλλο από πλήρης συνθηκολόγηση. Η συνθήκη προβλέπει παράδοση των οχυρών και διάλυση του τακτικού στρατού.

Η αναγγελία της ανακωχής προκαλεί την ανοιχτή εκδήλωση των αντιθέσεων στους κόλπους των υπερασπιστών της πόλης. Η Εθνοφρουρά αρνείται να παραδοθεί και συγκεντρώνει τα κανόνια της (που είχαν κατασκευαστεί με έρανο των κατοίκων και όχι με κρατικά κονδύλια) στο λόφο της Μονμάρτης. Σε πολλές περιοχές του Παρισιού δημιουργείται επαναστατικός αναβρασμός.

Η κατάσταση επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο, με τις εκλογές που γίνονται στις 7 του Φλεβάρη για την ανάδειξη Εθνοσυνέλευσης που θα επικύρωνε την ανακωχή, αλλά και τους όρους της συνθήκης ειρήνης που θα υπογραφόταν. Στην Εθνοσυνέλευση κυριαρχούν συντριπτικά οι αντιδραστικές δυνάμεις των άκρων. Από τους 700 αντιπροσώπους, οι 375 είναι ανοιχτά μοναρχικοί, ενώ όλοι οι άλλοι - με ελάχιστες εξαιρέσεις - ανήκουν στην άκρα Δεξιά των μεγαλοαστικών κομμάτων. Η Εθνοσυνέλευση συνέρχεται στο Bordeaux. Σχηματίζεται κυβέρνηση με επικεφαλής τον Adolfe Thiers (πιο γνωστό με το εξελληνισμένο όνομα Θιέρσος), που εξουσιοδοτείται να αρχίσει διαπραγματεύσεις με τους Γερμανούς για την άμεση υπογραφή συνθήκης ειρήνης.

Στις 26 Φλεβάρη, γίνονται γνωστοί οι προκαταρκτικοί όροι της συνθήκης ειρήνης. Οι όροι επικυρώνονται από την Εθνοσυνέλευση του Bordeaux την 1η Μάρτη. Την ίδια ημέρα ο γερμανικός στρατός εισέρχεται στο Παρίσι και καταλαμβάνει τα φρούρια της βόρειας και ανατολικής πλευράς της πόλης.

Η Κομμούνα στο προσκήνιο

Στο Παρίσι, η κατάσταση έχει πια φτάσει σε εκρηκτικό σημείο. Η Εθνοφρουρά και τα επαναστατικά στοιχεία έχουν εξοργισθεί με τη σύνθεση της Εθνοσυνέλευσης και με την πολιτική της. Απορρίπτουν την ανακωχή και τη συνθήκη ειρήνης και γίνεται μάλιστα και λόγος για ένοπλη αντίσταση.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να προλάβει τις εξελίξεις. Στις 18 Μάρτη κυβερνητικά στρατεύματα εισβάλλουν στις εργατικές συνοικίες και περικυκλώνουν τη Μονμάρτη, απαιτώντας την παράδοση των όπλων της Εθνοφρουράς. Οταν συναντούν άρνηση, διατάσσεται γενική επίθεση. Οι στρατιώτες, όμως, αρνούνται να υπακούσουν.

Αυτή είναι η αρχή της εξέγερσης. Οι εξεγερμένοι καταλαμβάνουν το Δημαρχείο, ενώ η εξουσία περνά στα χέρια της Κεντρικής Επιτροπής της Εθνοφρουράς. Στις 20 Μάρτη γίνονται προσπάθειες εξέγερσης και σε άλλες πόλεις. Οι προσπάθειες αποτυχαίνουν.

Η κυβέρνηση της Γαλλίας μεταφέρεται στις Βερσαλλίες (17χλμ. δυτικά του Παρισιού) που οι Γερμανοί έχουν, στο μεταξύ, εκκενώσει.

Στις 26 Μάρτη, εκλέγεται η Παρισινή Κομμούνα και στις 28 ανακηρύσσεται πανηγυρικά και επίσημα σε κυβέρνηση.

Η κυβέρνηση των Βερσαλλιών, μόλις βεβαιώνεται για την υπεροχή της, αρνείται κάθε σχέση με την Κομμούνα και αποκλείει το Παρίσι. Ετσι, σχηματίζονται δύο κυβερνήσεις. Η Κομμούνα, που εδρεύει στο Παρίσι και αντιτίθεται στη συνθηκολόγηση και οι Βερσαλλίες, που είναι υπέρ της άμεσης συνθηκολόγησης.

Στις 21 Μάη τα στρατεύματα του στρατηγού Μακ - Μαόν - του νικημένου του Sedan - αρχίζουν γενική επίθεση ενάντια στο Παρίσι. Πρόκειται για στρατιωτική επίθεση καλά προετοιμασμένη. Στηρίζεται στην κινητοποίηση 130.000 καλά οπλισμένων και εκπαιδευμένων στρατιωτών που υποστηρίζονται από μεγάλες μονάδες βαρέος πυροβολικού. Απέναντί τους βρίσκονται 10.000 Εθνοφρουροί και γύρω στις 20.000 «Ομόσπονδοι», άσχημα οπλισμένοι και εφοδιασμένοι.

Η επίθεση προχωρά γρήγορα διασχίζοντας τις εύπορες συνοικίες του Δ. Παρισιού. Προσκρούει, όμως, σε σκληρή αντίσταση όσο προχωρεί στο κέντρο της πόλης. Οι μάχες για την κατάληψη της πόλης κράτησαν συνολικά μία εβδομάδα, από τις 21 ως τις 28 Μάη, που έμεινε στην ιστορία με το όνομα « Ματωμένη Εβδομάδα». Η σύγκρουση πήρε γρήγορα αγριότατο και αιματηρότατο χαρακτήρα. Τελικά, οι κυβερνητικές δυνάμεις συνέτριψαν την Κομμούνα, με την κατάληψη των τελευταίων οδοφραγμάτων της στην οδό Ραμπονό στις 28 Μάη.

Οι αντιθέσεις και ο πόλεμος

Το ότι ο πόλεμος του 1871 έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην Κομμούνα αυτό κανείς δεν το αμφισβητεί. Ο Λένιν γράφει ότι «η βροντή των κανονιών στο Παρίσι ξύπνησε τα πιο καθυστερημένα τμήματα του προλεταριάτου από τη βαθιά τους νάρκη, δίνοντας παντού ώθηση στην επαναστατική σοσιαλιστική προπαγάνδα».

Ζώντας τα γεγονότα, ο Κ. Μαρξ μελέτησε συστηματικά και τις συγκεκριμένες επιπτώσεις των Γαλλογερμανικών αντιθέσεων στην Κομμούνα. Γενικά, ο Μαρξ επισημαίνει δύο παράγοντες στη στάση της Γερμανίας:

α) Συνεργασία με τη Γαλλία για τη συντριβή της Κομμούνας. Η στάση αυτή υπαγορεύθηκε από το ταξικό ένστικτο της αστικής τάξης που καταλαβαίνει ότι η ανατροπή της σε μια χώρα είναι κακό παράδειγμα για τις υπόλοιπες.

β) Απροθυμία άμεσης εμπλοκής. Ο Μαρξ γράφει ότι ο Μπίσμαρκ «ήταν διατεθειμένος να κάνει ό,τι μπορούσε για να τους συμπαρασταθεί (σ.σ. στους Θιέρσο και Favre) εκτός από το να διακινδυνεύσει τη ζωή Γερμανών στρατιωτών - όχι γιατί εκτιμούσε τη ζωή όταν επρόκειτο να αποσπάσει κάτι - αλλά ήθελε να δει τη Γαλλία να πέφτει ακόμα χαμηλότερα, ώστε να μπορεί να της αποσπάσει πιο πολλά».

Το σύνολο αυτών των παραγόντων έκανε τη γερμανική πολιτική ασταθή και ασυνεπή. Ο Μπίσμαρκ αρνήθηκε να επέμβει ο ίδιος, έδωσε όμως τη δυνατότητα στην κυβέρνηση των Βερσαλλιών να σχηματίσει στρατιωτικές δυνάμεις από τους αιχμαλώτους. Επέτρεψε τη διέλευση τροφίμων για το Παρίσι -έστω και σε περιορισμένες ποσότητες - αλλά επιτρέπει και στα στρατεύματα των Βερσαλλιών να περάσουν τις γερμανικές γραμμές και να χτυπήσουν την Κομμούνα από τα νώτα. Ο Μαρξ αναφέρει τη σύλληψη 500 ατόμων στη Rouen - που κατέχουν οι Γερμανοί - με την κατηγορία ότι ανήκουν στην Κομμούνα. Η Ανώτατη Διοίκηση του Γερμανικού Στρατού είχε δώσει ρητές εντολές, οι πρόσφυγες της Κομμούνας να συλλαμβάνονται και να παραδίνονται στην κυβέρνηση των Βερσαλλιών. Μαρτυρούνται, ωστόσο, πολλά παραδείγματα που οι Γερμανοί στρατιώτες και αξιωματικοί έκαναν «στραβά μάτια». Ο Φ. Ενγκελς επαινεί ιδιαίτερα τη στάση του Σαξονικού Εκστρατευτικού Σώματος.

Πρέπει, επίσης, να σημειωθεί ότι ο Μπίσμαρκ, με το να απευθυνθεί στην κυβέρνηση του Θιέρσου και να ζητήσει την άμεση έναρξη διαπραγματεύσεων, τής έδινε ipso facto μεγαλύτερο κύρος και επιρροή.

Γι' αυτή του τη στάση, ο Κ. Μαρξ αποκάλεσε τον «Σιδηρούν» Καγκελάριο «δολοφόνο επί πληρωμή».

Εδώ θα έπρεπε να σημειώσουμε και μία σημαδιακή λεπτομέρεια: Η Κομμούνα σαν αποτέλεσμα του γαλλο - πρωσικού πολέμου άσκησε - σαν ιδέα - μεγάλη επιρροή. Η πρόβλεψη μιας τέτοιας εξέλιξης σε περίπτωση παγκόσμιου πολέμου περιέχεται στην Απόφαση του Συνεδρίου της Βασιλείας της 2ης Διεθνούς (1912) και επαληθεύτηκε 100% πέντε χρόνια αργότερα. Οι στροφές της ιστορίας το έφεραν έτσι που η πρόβλεψη επαληθεύτηκε ακριβώς τότε, όταν αυτοί που την είχαν κάνει είχαν πάψει πια να την πιστεύουν...

Ασχολίες κατοίκων


Το Παρίσι είναι πάντα μια καλή ιδέα, μιας και στην πόλη του φωτός ταιριάζουν όλες οι εποχές χρόνου. Το φθινόπωρο όμως που τα φύλλα πέφτουν από τα δέντρα και χρωματίζουν με τις πορτοκαλί τους αποχρώσεις τα πάρκα τους, δρόμους και τα πεζοδρόμια το Παρίσι είναι η καλύτερη ιδέα.

Όχι, για να είμαι ειλικρινής δεν ήταν αυτό το αρχικό πλάνο του ταξιδιού μας στην ιστορική πρωτεύουσα της Γαλλίας, μιας και κλείνοντας το ταξίδι είχαμε φανταστεί ανθισμένες μανόλιες και πικνίκ στις όχθες του Σηκουάνα, αργά το απόγευμα, μετά από ατελείωτες βόλτες κάτω από τον ανοιξιάτικο παρισινό ουρανό. Η πανδημία όμως και τα απανωτά lockdowns, αποφάσισαν για εμάς και έτσι με ενάμιση χρόνο καθυστέρηση, με τεράστιο άγχος και φοβίες που μεχρι τώρα δεν είχαμε αλλά και με μεγάλη ανυπομονησία, προσγειωνόμασταν στο αεροδρόμιο του Παρισίου με έμενα κρεμασμένο από το παράθυρο σαν διψασμένο σκυλί, να προσπαθώ να δω αν όντως από το αεροπλάνο φαίνεται ο πύργος του Άιφελ, όπως είχα διαβάσει σε κάποιο ταξιδιωτικό Site (Την απάντηση θα σου την δώσω στο τέλος αυτού του άρθρου). Φρέσκαρε λοιπόν τα γαλλικά σου βρες το δωμάτιο που θα σε φιλοξενήσει εδω και πάμε να σου πω όσα πρέπει να κάνεις στο μαγικό Παρίσι.

1. Να τσιρίξεις αντικρύζοντας τον πύργο του Άιφελ

Είναι αδύνατον λένε να δεις τον πύργο του Άιφελ και να μην βγάλεις ένα επιφώνημα θαυμασμού και δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Ο μεγαλοπρεπής πύργος του Γκούσταβ Άιφελ κατασκευάστηκε το 1889, στα πλαίσια της διεθνούς έκθεσης εμπορίου και έκτοτε αποτελεί σήμα κατατεθέν του Παρισιού. Ο 325 μέτρα Πύργος είναι ένα από τα αξιοθέατα με την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα, όχι μόνο στην Γαλλία αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η όψη του από μακριά ξεπερνά κάθε φαντασία και μπορεί εγώ να μην ούρλιαξα αλλά σίγουρα μερικά «πω ρε φίλε» ξεστομίστηκαν.Κατά πασά πιθανότητα, οι ατέλειωτοι περίπατοι σου κατά μήκος του Σηκουάνα, θα σε οδηγήσουν πολλές φορές στην βάση του, φρόντισε όμως ,μια από αυτές να είναι ακριβώς στην αλλαγή της ώρας, που τα 20000 φώτα του, αναβοσβήνουν ρυθμικά δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερο δέος.

Για να δεις ποια είναι τα καλυτέρα σημεία για να τον φωτογραφίσεις κάνε κλικ εδώ.

2. Να επισκεφτείς το μουσείο του Λούβρου.

Ίσως το σημαντικότερο αξιοθέατο του Παρισιού, που φιγουράρει σε περίοπτη θέση στον χάρτη με τα διασημότερα τουριστικά αξιοθέατα, δεν είναι άλλο από το μουσείο του Λούβρου και σίγουρα πρέπει να υπάρχει την λίστα σου ακόμα και αν δεν θεωρείσαι φαν των μουσείων .Το μουσείο είναι ένα από τα παλαιοτέρα και μεγαλύτερα μουσεία τέχνης στον κόσμο, με 445000 κομμάτια. Στεγάζεται στο πρώην ανάκτορο των βασιλέων της Γαλλίας γνωστό και ως παλάτι του Κεραμικού. Φιλοξενεί στις μόνιμες συλλογές του μερικά από τα πιο διάσημα έργα παγκοσμίως ανάμεσα τους, την Μόνα Λίζα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, την Νίκη της Σαμοθράκης, την Αφροδίτη της Μήλου και την Σφίγγα του Τάνις. Φήμες λένε πως για να γυρίσεις το μουσείο θέλεις ένα μήνα. Εγώ έρχομαι να διαψεύσω τις φήμες και να σας πω, πως ένα πρωινό είναι αρκετό για να πάρεις μια πολύ γεμάτη δόση τέχνης και να προλάβεις να δεις όλα τα μοναδικά εκθέματα του Μουσείου. Για να αποφύγεις την τεράστια ουρά στα εκδοτήρια, κλείσε τα εισιτήρια σου ONLINE. Ένα ακόμη tip για να αποφύγεις τις ατέλειωτες ουρές στην είσοδο, φτάσε με το Metro στην στάση Palais Royal – Musee du Louvre και στην συνέχεια ακολουθώντας τις ταμπέλες προς Carrousel Du Louvre θα βρεθείς κάτω από τις πυραμίδες στην είσοδο του μουσείου. Ένα ακόμα σημαντικό tip είναι να προσπαθήσεις να πας όσο το δυνατόν πιο νωρίς γίνεται.

3. Να περιπλανηθείς στον κήπο του Κεραμικού.

Βγαίνοντας από το μουσείο του Λούβρου, θα βρεθείς σε ένα από τα ομορφότερα πάρκα της Ευρώπης και δεν είναι άλλο από τους Κήπους του Κεραμικού. Τα Jardin des Tuilleries, όπως λέμε και στο χωρίο μου, είναι οι κήποι των πάλαι πότε βασιλικών ανακτόρων, που δημιουργήθηκαν από την Αικατερίνη των Μεδίκων και μετατράπηκαν σε δημόσιο πάρκο μετά την γαλλική επανάσταση. Σήμερα τα Jardin des Tuilleries είναι το αγαπημένο πάρκο των κατοίκων του Παρισιού αλλά και των επισκεπτών του, μιας και σου δίνεται η δυνατότητα να περιπλανηθείς και να χαλαρώσεις σε ένα καταπράσινο παράδεισο έκτασης 25,5 εκταρίων. Εμείς το αγαπήσαμε γιατί στολισμένο στα πορτοκαλί χρώματα του φθινοπώρου μας έδωσε έμπνευση για πολλές εικόνες και κακά τα ψέματα, τα τόσο φθινοπωρινά τοπία δεν είναι κάτι που συναντάς συχνά στην χώρας μας.

4. Να διασχίσεις την λεωφόρο των Ηλύσιων πεδίων.

Στην άλλη άκρη του πάρκου, μόλις προσπεράσεις την ιστορική μεν αδιάφορη δε, Place de la Concorde, βρίσκεσαι σε ένα από τους πιο γνωστούς δρόμους του κόσμου και σίγουρα ο πιο πολυτραγουδισμένος και ακριβός. Η Avenue des Champs-Élysées έχει μήκος 1,9 χιλιόμετρα και είναι γνωστή για τα θέατρα, τους κινηματογράφους, τα πολυκαταστήματα και τις καφετέριες της. Η λεωφόρος των Ηλύσιων πεδίων, είναι ένας από του πιο όμορφους δρόμους που θα διασχίσεις, με τις πιο καλαίσθητες βιτρίνες και τα πιο όμορφα καφέ. Αν είσαι και λίγο παρατηρητικός σίγουρα θα πετύχεις και κάποιον μεγάλο σταρ του παγκοσμίου τζετ σετ να βολτάρει αμέριμνος. συνοδευόμενος από ορδές σωματοφυλάκων όπως πέτυχαμε εμείς την Julia Roberts έξω από το ομολογουμένως τεράστιο κατάστημα του οίκου Christian Dior.

5. Να φωτογραφηθείς στην Αψίδα του Θριάμβου.

Στο τελείωμα της Λεωφόρου των Ηλύσιων πεδίων, βρίσκεται η μεγαλύτερη και ίσως η γνωστότερη Αψίδα της Ευρώπης, Η Αψίδα του Θριάμβου βρίσκεται στο κέντρο της πλατείας Charles de Gaulle και έχει ύψος 55 μέτρα. Η φωτογραφία με την σημαντικότερη Αψίδα της Γαλλίας είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη, είναι μια μορφή ιεροτελεστίας. Το σημείο δεν χρειάζεται να σου το πω θα το καταλάβεις μόνος σου, από την μεγάλη ουρά που σχηματίζεται στην στενή διάβαση που χωρίζει τα δύο ρεύματα της Avenue de la Grande Armee. Η Αψίδα του Θριάμβου είναι γνωστή και για την μοναδική θέα προς τον πύργο του Άιφελ από την ταράτσα της. Η πρόσβαση στην Αψίδα γίνεται μόνο μέσω υπόγειας διάβασης.

6. Να βολτάρεις στο Marais.

Αν υπάρχει μια συνοικία που αντικατοπτρίζει την ζωή στο Παρίσι, καλύτερα από όλες, αυτή είναι η συνοικία Marais. Το γνωστό και ως παλιό Παρίσι είναι το σημείο που τον 17 αιώνα οι έχοντες, αποξήραναν τον βάλτο και έχτισαν εκεί τις επαύλεις τους. Η ρομαντική συνοικία του Παρισιού, συνδυάζει τη αίγλη του παλιού και την πολυχρωμία του σύγχρονου Παρισιού. Στα σοκάκια της συνυπάρχουν αρμονικά, όλες οι κοινότητες που απαρτίζουν το σύγχρονο Παρίσι, από την πολυπληθή εβραϊκή μέχρι την κινεζική και φυσικά την LGBTQ κοινότητα συνθέτοντας μια πολύχρωμη, πολυπολιτισμική και άκρως καλλιτεχνική γειτονιά. Εντυπωσιακή είναι και η πληθώρα των καφέ και των εστιατορίων που λειτουργούν στην περιοχή με κάποια από τα καφέ του να φιγουράρουν στις λίστες με τα γνωστότερα Instagramικα στέκια του Παρισιού και όχι τυχαία. Στην συνοικία Le Marais λειτουργεί και το γνωστότερο μουσείο σύγχρονης τέχνης το Bombidou, καθώς και το μουσείο του Pablo Picasso. Είτε τα επισκεφτείς είτε όχι, ο περίπατος στην πανέμορφη συνοικία του Παρισιού είναι παραπάνω από απαραίτητος και θα σε ανταμείψει.

7. Να κάνεις πικνίκ στην Place des Vosges.

Το φθινόπωρο στο Παρίσι δεν είναι ιδιαίτερα βροχερό και σίγουρα ένα πικνίκ σε κάποιο από τα στολισμένα, με πεσμένα πορτοκαλοκόκκινα φύλλα πάρκα, είναι μια από τις δραστηριότητες που πρέπει να εντάξεις στο πρόγραμμα σου, ακόμα και αν το πικνίκ σου περιλαμβάνει καφέ και κρουασάν από την γειτονική boulangerie. Το καλύτερο μέρος για να απολαύσεις ένα ήσυχο μεσημέρι δεν είναι άλλο από την πλατεία των Βοσγίων, στο κέντρο της συνοικίας Le Marais. Η Place des Vosges είναι η παλαιότερη πλατεία στο Παρίσι και χρονολογείτε από το 1605. Περικυκλωμένη από τα πάλαι πότε κτίρια που συνέθεταν το πρώην βασιλικό ανάκτορο Τουρνέλ, η πλατεία των Βοσγίων προσεγγίζεται μόνο περνώντας κάτω από τις αψιδωτές στοές σχεδόν κρυμμένες στα ισόγεια των μεγαλόπρεπων κτιρίων. Προτίμησε να μπεις στη πλατεία από την Rue de Birague και προμηθεύσου για το πικνίκ σου σοκολατάκια σε διαφορά σχήματα και γεύσεις από την σοκολατέρια Jeff de Bruges η προτίμησε κάποια από τα εκλεκτά σνακ (όπως τάρτα ντομάτας) της γειτονικής boulangerie Saint Antoine.

8. Να πιείς καφέ το Saint Germain des pres.

Η κοσμοπολίτικη συνοικία, στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα που μοιάζει με μικρό χωριό ξεχασμένο στο χρόνο, δεν είναι άλλη από την συνοικία Saint Germain Des Pres. Η γειτονιά πήρε το όνομα της από τον ομώνυμο γοτθικού ρυθμού ναό, που βρίσκεται στο κέντρο της, ανεγέρθηκε το 557 και είναι η παλαιότερη εκκλησία στην πόλη του Παρισιού. Σήμα κατατεθέν του άλλοτε φιλοσοφικού κέντρου της πόλης του φωτός είναι η λεωφόρος Saint Germain με τις ακριβές της βιτρίνες. Απόλυτα εντυπωσιακό για εμένα προσωπικά ήταν και το μικρό city park, δίπλα ακριβώς στην εκκλησία, όπου τα λιγοστά του παγκάκια αποτελούσαν σημείο συνάντησης νεαρών ζευγαριών κατά την διάρκεια του μεσημεριανού τους διαλείμματος, δημιουργώντας ένα σκηνικό βγαλμένο από ρομαντική ταινία, σαν αυτές τις ρομαντικές ταινίες που δεν έχουν χρόνο, χώρο και εποχή. Εκεί στην σκιά του μεγαλοπρεπή ναού του Saint Germain λειτουργούν και μερικά από τα ιστορικά bistrot του Παρισιού, όπως το Café de Flore, το Les Deux Magots και το Le Bonaparte, στα οποία συγκεντρώνονταν οι διανοούμενοι της εποχής και ανέλυαν της θεωρίες τους. Εκεί ακριβώς σου αξίζει και εσένα να πιεις τον καφέ σου και αν όχι να αναλύσεις τις υπαρξιακές σου θεωρίες, σίγουρα να ξεκουραστείς και να απολαύσεις λαχταριστά κρουασάν, γεμίζοντας μπαταρίες για την συνέχεια της ημέρας σου στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ.

9. Να φας μεσημεριανό στους κήπους τους Λουξεμβούργου, σαν γνήσιος παριζιάνος

Και ενώ ο μέσος Αθηναίος στο μεσημεριανό διάλειμμα από την δουλειά του, τρώει τυρόπιτα με Freddo espresso σε μια γωνίτσα στο γραφείο του, ο μέσος παριζιάνος απολαμβάνει γευστικές μπαγκέτες και τάρτες σε κάποιο από τα μεγάλα πάρκα της πόλης του, πάντα με την συνοδεία κρασιού. Ένα από τα μέρη που αγαπούν οι παριζιάνοι είναι και οι κήποι του Λουξεμβούργου. Οι κήποι του παλατιού του Λουξεμβούργου το οποίο χτίστηκε το 1610 από την Μαρία των Μεδίκων και που σήμερα στεγάζει την γαλλική γερουσία είναι ένας καλαίσθητος παράδεισος πρασίνου, μια όαση ανάσας μέσα στο πολύβουο Παρίσι. Το μοναδικής oμορφιάς πάρκο, λόγω της θέσης του ανάμεσα σε πανεπιστήμια και δημόσιες υπηρεσίες, αποτελεί σημείο συνάντησης Παριζιάνων που εργάζονται, ζουν ή σπουδάζουν σε αυτή την όχθη του Σηκουάνα. Νιώσε λοιπόν έστω για λίγο παριζιάνος, τρώγοντας το μεσημεριανό σου καθισμένος στις πράσινες καρέκλες τους κήπου, ανάμεσα σε σιντριβάνια και φυλλοβόλα δέντρα. Σε απόσταση αναπνοής βρίσκεται και το Πάνθεον.

10. Να διασχίσεις τις γέφυρες του Σηκουάνα.

Φήμες λένε πως αν διασχίσεις και τις 40 γέφυρες που διασχίζουν τον ιερό ποταμό των Γάλλων, θα παντρευτείς στο άμεσο μέλλον, και ευτυχώς που δεν τις βρήκαμε όλες γιατί δεν είμαστε για τέτοια πράγματα νέοι άνθρωποι. Παρόλα αυτά δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθείς στο Παρίσι και να μην διασχίσεις κάποιες από τις πλέον ομορφότερες γέφυρες της Ευρώπης. Σαφώς πρώτη στην λίστα σου θα πρέπει να είναι η Pont Neuf, η παλαιότερη γέφυρα του ποταμού Σηκουάνα στο Παρίσι που ενώνει το lle de la Cite με τις δύο όχθες του. Η Pont Alexandre III είναι ένα ακόμα κομψοτέχνημα που πρέπει να διασχίσεις, κατασκευασμένη το 1900 με αφορμή την διεθνή έκθεση εμπορείου, η χαλύβδινη γέφυρα συνδέει την λεωφόρο των Ηλυσίων πεδίων με το μέγαρο των απόμαχων και προσφέρει μια από τις ομορφότερες θέες προς τον Πύργο του Άιφελ. Μια ακόμα γέφυρα που θα σε εντυπωσιάσει είναι η Pont des Arts (γέφυρα των τεχνών), που συνδέει το Λούβρο με το γαλλικό ινστιτούτο. Εξίσου εντυπωσιακές είναι οι petit Pont και γέφυρα του Αγίου Μιχαήλ (point Saint Michele) με την δεύτερη να δημιουργεί ένα από τα καλύτερα φωτογραφικά κάδρα με την Notre Dame στο βάθος. Κινδυνεύοντας να θεωρηθώ υπέρμαχος του γάμου θα κλείσω αναφέροντας την γέφυρα της Άλμα (Pont de Alma) και την Γέφυρα του Bir- Hakeim (Pont De Bir-Hakeim) για να απολαύσεις κάποιες από τις εντυπωσιακότερες θεάσεις προς τον Πύργο του Άιφελ. Για τα καλύτερα σημεία για να φωτογραφίσεις τον Πύργο του Άιφελ πατά εδώ.

Γαστρονομικές συνήθειες

Γαστρονομία είναι η τέχνη της επιλογής, της παρασκευής, του σερβιρίσματος και της απόλαυσης της εκλεκτής τροφής.
​Σύμφωνα με τον πρώτο ορισμό που έδωσε ο διάσημος Γάλλος γαστρονόμος του 18ου αιώνα Σαβαρέν (Brillat- Savarin): "Γαστρονομία είναι η βαθιά γνώση όλων όσων αφορούν στη διατροφή του ανθρώπου". Σήμερα ορίζεται γενικά ως τέχνη και επιστήμη της ανθρώπινης διατροφής.

Στο διάβα των αιώνων οι γαστρονομικές συνήθειες των διαφόρων λαών αποτέλεσαν πολιτιστικό δεσμό ίσως ισχυρότερο από γλωσσικό, ή άλλου είδους επίδραση.
​​Ασημένια σκεύη σερβιρίσματος - Βερσαλλίες
Στη Γαλλία, αποφασιστικό ρόλο στην ανάπτυξη αυτής της τέχνης έπαιξε ο γάμος της Αικατερίνης των Μεδίκων με τον μέλλοντα βασιλιά της Γαλλίας Ερρίκο Β', το 1533. Κατά την άφιξή της στη Γαλλία έφερε μαζί της από τη Φλωρεντία ένα επιτελείο μαγείρων, που μεταφύτεψε την εκλεκτική παράδοση της Ιταλικής Αναγέννησης στη Γαλλία.
Επέβαλε επίσης και ριζικές αλλαγές στα ήθη, κάνοντας κανόνα τη συμμετοχή γυναικών στα επίσημα γεύματα. Το τραπέζι διακοσμήθηκε με ασημένια κομψοτεχνήματα, δημιουργήματα του γλύπτη και χρυσοχόου Μπενβενούτο Τσελίνι. Στα σερβίτσια κυριαρχούσαν τα γυαλικά και τα βενετσιάνικα κρύσταλλα και τα τραπεζομάντηλα εντυπωσίαζαν με τα λεπτά τους κεντήματα.

Αλατιέρα - Έργο του Benvenouto Celini
Στην προεπαναστατική Γαλλία η αχαλίνωτη σπατάλη και η επίδειξη ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της γαστρονομίας.
Ο Λουδοβίκος ΙΔ' έδειξε αληθινό ενδιαφέρον για τη μαγειρική τέχνη. Τα πιάτα παρουσιάζονταν με αυστηρά καθορισμένη σειρά, αντί να στοιβάζονται στο τραπέζι όλα μαζί. Στη διάρκεια της βασιλείας του (1643 -1715) γενικεύθηκε η χρήση του πιρουνιού και άρχισε η παραγωγή των εκλεκτών σκευών από πορσελάνη.

Πιάτα από πορσελάνη
Μετά τη γαλλική επανάσταση του 1789, οι σπουδαιότεροι μάγειρες της χώρας, που παλιότερα είχαν την ευκαιρία να επιδείξουν την τέχνη τους στα πλούσια σπίτια, βρήκαν εργασία σε εστιατόρια. Τα εστιατόρια άρχισαν να πληθαίνουν και έγιναν έτσι τα κυριότερα κέντρα όπου αναπτύχθηκε η γαλλική κουζίνα.
Στο εξής, η γαλλική γαστρονομία θα σημειώσει συνεχή άνοδο, χάρις σε μια σειρά προικισμένων μαγείρων, που το ταλέντο τους δεν έχει βρει εφάμιλλο σε καμιά άλλη χώρα.​
Ασημένια μαχαιροπήρουνα
Η γαλλική γαστρονομία ξεχωρίζει χάρη στο ταλέντο των μεγάλων της σεφ αλλά και με την άριστη οργάνωση της κουζίνας της, που την χαρακτηρίζουν ορισμένες συνήθειες. μια από αυτές είναι η χρήση εκλεκτών κρασιών που συνοδεύουν το γεύμα. Η σωστή επιλογή του κρασιού αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της τελετουργίας του τραπεζιού. 

Φωτογραφίες-Βίντεο


Βιβλιογραφία

Για το άνω κείμενο χρησιμοποιήθηκαν οι εξής σύνδεσμοι:

Παρίσι - Βικιπαίδεια (wikipedia.org) (Ημερ. πρόσβασης 16/5/24

Τα 15 κορυφαία δωρεάν αξιοθέατα στο Παρίσι - Geografikoi.gr( Συγγραφέας Μαρία Καραμιχάλη, Τελευταία Ενημέρωση 25/4/24)(Ημερομηνία Πρόσβασης 14/4/24

Ιστορικό των γεγονότων | ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ (rizospastis.gr) ( Συγγραφέας Θανάσης Παπαρήγας , Ημερ. Συγγραφής 29/4/01, Ημερ πρόσβασης 16/5/24

ΓΑΛΛΙΚΗ ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ - Cahier de Français (weebly.com)(Συγγραφέας Αναστασία Κουβελά , Ημερομηνία πρόσβασης 14/5/24

Παρίσι :19 πράγματα που πρέπει να κάνεις στην πόλη του φωτός. - Travel Tales (travel-tales.gr)(Ημερ.Πρόσβασης 14/5/24



Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε